Een bekkenbodemspecialist zal inderdaad vooral naar de spieren kijken. Bij te strakke spierspanning gaat het altijd om een soort chronische ‘kramp’ en oefeningen om te ont-krampen zijn dan ook gericht op die spieren. In mijn ervaring wordt bij dat soort oefeningen nog wel eens te veel het stevig aan-strekken van de bewuste spiergroepen vermeden, omdat dat tot een (tijdelijke) verergering van de klachten kan leiden. Wat alle betrokken nerveus maakt.

Maar om te ont-krampen is een ritme nodig van ‘stevig extra aan-strekken en dan ontspannen, ontspannen, ontspannen’. En dat herhalen. Die oefeningen vind je ook in het materiaal dat bij de online cursus hoort.

Dus, je kunt zelf bekkenbodem-oefeningen doen (eerste de I-kracht activeren en wat extra water drinken) waarbij je ‘aanstrekt – even vasthouden – en dan ontspannen – nog meer ontspannen – en nog meer meer ontspannen’. En dat in setjes van 3 keer herhalen. En over een dag verspreid dit setje weer 3 keer herhalen. En van deze intieme oefening zou je een dagelijkse routine kunnen maken voor langere tijd.

Dan komt er nog meer bij. Als oefeningen van een bekkenbodemtherapeut niet het gewenste resultaat geven, is dat wel een aanwijzing dat behalve de spieren zelf, ook de bindweefsels in en rond die spieren wat in de problemen zitten. En dan kan het ook zijn dat bovenstaande oefening niet voldoende resultaat geeft (Alhoewel ik er eigenlijk wel op vertrouw dat op termijn dat heel goed zal uitpakken, maar het kan wel langer duren dan misschien prettig is).

Bindweefsels, in dergelijke spiergroepen, bestaan uit hele dunne ‘vliesjes’ die in de allopathische wetenschap niet zo’n grote rol spelen. Maar die in de concepten van de antieke Chinese geneeskunst juist een cruciale rol spelen. Overigens is de medische wereld wel bezig met een inhaalslag op dit punt.

Deze bindweefselvliesjes kunnen ‘verkleven’. En dan functioneren ze niet goed meer. Onder meer omdat als gevolg van deze verklevingen daarvan de micro-doorbloeding van dat super dunne weefsel stagneert. Volgens de Taoïsten stagneert dan ook de doorstroming van de zogenaamde meridianen, en dus de energie die noodzakelijk is voor een gezonde staat van dat weefsel. Het wordt dan pijnlijk en chronisch ongezond.

Deze ‘verklevingen’ en stagnerende microdoorbloeding vraagt eigenlijk om regelmatige Chi Kung-oefeningen. Alleen is de locatie van de verkleving erg lastig om oefeningen voor te verzinnen. Die oefeningen zouden een circulerend karakter moeten hebben. Maar hoe doe je dat op zo’n plekje? Lastig dus. Een alternatief op Chi Kung-oefeningen zou dan kunnen zijn om heel vakbekwaam, subtiel en circulair deze weefsels te laten masseren. Dat zou je zelf kunnen doen. Maar het is misschien verstandig om daar hulp bij te zoeken. En dat moet natuurlijk dan ook door een vrouw gebeuren waar je je veilig bij voelt.