Er zijn wezenlijke verschillen tussen iemand met een burn-out, iemand die lijdt aan chronische vormen van vermoeidheid en wat iemand meemaakt na het ondergaan van een chemokuur. Bij een typische burn-out zijn de nieren en bijnieren in energetisch opzicht leeg. Bij chronische vermoeidheid zijn de nieren vaak ook leeg, maar de bijnieren bijvoorbeeld (nog) niet. Daarnaast is er vaak sprake van veel zogenaamd ‘achterstallig onderhoud’ (een effect van te weinig slaap) waardoor overal in het lichaam energetische schade is. Een chemokuur gaat vooral ten koste van de levenskracht zelf. Een chemokuur is niet veel anders dan een slim geprogrammeerde vergiftiging. Het overleven van een dergelijke vergiftiging gaat gepaard met verlies aan levenskracht.nHet is wel zo dat in alle drie de gevallen sprake zal zijn van een laag of verdwenen libido. De energie in de nieren stroomt bij voorkeur naar allerlei herstelwerkzaamheden. En dus minder snel naar de eierstokken. Met als resultaat dat vrouwen niet snel de herstelkracht te pakken krijgen die verstopt zit in de transformatietechnieken.