Sommige kinderen ervaren wel eens een ‘heldere waarneming’. Om dat te kunnen begrijpen, zou je wat meer moeten weten over hoe onze gemanifesteerde werkelijkheid beïnvloed wordt door een subtiele en intieme wereld die als het ware naast en door die uiterlijke wereld beweegt. In onze cultuur zijn we daar wat onhandig mee. En leren we kinderen die ‘waarnemen’ in die subtiele wereld niet goed hoe ze daar mee om kunnen gaan. Bij veel kinderen verdwijnt dat vermogen om helder waar te nemen dan ook. Meestal zo aan het begin van de puberteit.

Als je zelfbeminning gaat trainen, is het zeer zeker mogelijk dat dit vermogen om ‘helder waar te nemen’ weer wakker wordt. Best een beetje spannend, dat begrijp ik, maar dat is een goede zaak. Omdat je er nu als volwassen vrouw zelf bij bent, kun je er stapje voor stapje mee leren omgaan. En uiteindelijk zal je dan ook zien dat het een heel mooi geschenk is om helder te kunnen zijn.

Wat je als klein meisje meemaakte was een combinatie van ‘helder horen’ en ‘helder zien’. Die heldere waarnemingen zijn dus waarnemingen in het Innerlijk Landschap om en door je heen. Iemand die niet helder kan waarnemen, zou op datzelfde moment niets kunnen horen en zien. Onze vijf ‘normale’ zintuigen zijn bedoeld om in het Uiterlijk Landschap waar te nemen. Het is verstandig om eens uit te zoeken of je oma of opa, of overgrootmoeder of vader, niet zo lang voor deze heldere waarnemingen gestorven zijn. Want dit soort waarnemingen, op zo’n leeftijd, staan heel vaak in verband met opa’s en oma’’s die niet lang daarvoor overleden zijn. Ook hoef je je geen zorgen te maken dat je iets ‘engs’ hebt waargenomen. Op die leeftijd ‘zie’ en ‘hoor’ je nagenoeg alleen onschuldige en veilige aanwezigheid.

Zelf zie ik het als een zeer gunstig bij-effect van het trainen van Vallei-huiswerk, als je heldere vermogens weer een beetje terug komen bij je. Als dat een vermogen is, dan hoort het eigenlijk ontwikkeld te worden. Niet haastig, gewoon rustig en zonder angst.