Wanneer het Vallei-orgasme jou heeft gevonden, dan kan het zijn dat je een poosje elke dag wel zo’n vallei-orgasme wil beleven. Dat mag best, voor even. Maar pas op: voordat je het weet beland je in hyperseksualiteit. Je vrijt dan niet meer op de energie uit de eierstokken, maar op energie uit de nieren. De orgastische energie blijft dan maar stromen, je hebt de hele tijd zin en zou elke dag wel drie uur kunnen vrijen. Wanneer het af en toe – zeg een twee keer per jaar – gebeurt is dat helemaal niet erg. Je kunt van zo’n fase ook best een tijdje genieten. Maar: het is wel belangrijk dat je weet dat deze fase je vitaliteit kost, in plaats van oplevert. Zelfs als je na het vrijen de seksuele energie netjes opruimt – wat we je zeker aanraden. Je kunt als uitgangspunt nemen: na maximaal zeven dagen wil je weer uit hyperseksualiteit komen. Dat is soms lastig, omdat hyperseksualiteit extatisch kan zijn en daarmee ook verslavend kan werken. Hoe je uit hyperseksualiteit komt? Door een tijdje cold turkey te stoppen met seks. Je doet niets meer wat je in opwinding brengt. Ook geen solo VO-technieken, helemaal niks. Je laat de boel helemaal tot rust komen. Na twee weken begin je weer voorzichtig aan je mono-cultivatie. Maar: doe het rustig aan. Ga een tijdje op 50% van je opwindingscurve zitten. Zowel in het beoefenen van de vallei-technieken als in bed met een partner. Je zult zien dat in de minder intense vormen van opwinding ook veel moois besloten ligt. Meer opwinding is dus niet per se beter. Extatische vormen van seksualiteit zorgen er in veel gevallen bijvoorbeeld voor dat je wat ‘uit contact raakt’ met een partner. Je komt in een genotbeleving terecht waarbij je de subtiliteiten van het samenzijn uit het oog verliest. In subtielere lagen van opwinding maak je elkaar weer op een heel andere manier mee. Meer dan de moeite waard. Uiteindelijk leer je dus remmen en gas geven. Waarbij hard rijden zeker niet je enige optie is.